Devinuwara Upulvan Devalaya

Devinuwara Upulvan Devalaya (or Devinuwara Vishnu Devalaya) is a Devalaya Shrine located in Devundara (Dondra) in Matara District, Sri Lanka.

History

The history of this place, according to folklore, is related to Rama and Ravana, two mythical figures appearing in the Indian epic Ramayanaya. Locals believe that this is the site where the war between Rama and Rawana happened and the nearby areas today known as Vandurudeniya and Rassadeniya were the encampment sites of these two characters (Vikramaratne, 2015). However, the authenticity of Ramayanaya is controversial and hence it is today dismissed as a myth (Goonatilake, 2010).

The great chronicle, Mahawamsa mentions that a Buddhist Vihara called Kihireli Pirivena was built in the 7th century A.D. by a prince named Dappula. "Parakumba Sirita", a Sinhalese poem of the 15th century also mentions that King Dapalusen installed an image of God Upulvan made of sandalwood on this site. However, the first record of the name Devinuwara is found in an inscription of King Nissankamalla of the 12th century, along with the list of Anuradhapura, Mahiyangana, Kelaniya, and Medirigiri (Chutiwongs et al., 1990). During the 13th and 14th centuries, several kings such as Parakramabahu II [(1234-1269 A.D.) Sudharmawathie, 2011] had erected or renovated the temples at Devinuwara (Chutiwongs et al., 1990). 

Devinuwara was an important commercial port located at the southern tip of the country during the 13th to 15th centuries and had gained its reputation as a flourishing trade centre. The Trilingual Slab Inscription of Galle (15th century), records the ritual items sent to Sri Lanka from China for the worship of Tenavarai Nayanar. The name Tenavarai, according to Senarath Paranavitana, is the Tamil form of the Sinhalese Devinuwara (the City of God) and Nayanar is the Tamil word used to denote the God/lord (Paranavitana, 1933).

At the beginning of the 16th century, the Portuguese came to Sri Lanka. In 1588, a Portuguese army led by Thome de Souza destroyed Devinuwara and built a church over the temple ruins (Chutiwongs et al., 1990; Sarma, 2007). During this period, the identity of God Upulvan was transformed into the status of God Vishnu (Chutiwongs et al., 1990). After expelling the Portuguese from the Matara District, King Rajasinghe II (1635-1687 A.D.) built the current Vishnu shrine at Devinuwara (Chutiwongs et al., 1990).

A protected site

Dewinuwara Upulwan Dewale premises and its ancient buildings and other archaeological remains situated in the Sinhasana Devale premises within the limits of No. 433 C Devinuwara Grama Niladhari Division in the Devinuwara Divisional Secretary’s Division are archaeological protected monuments, declared by a government gazette notification published on 8 April 2009.


.

Attribution

1) This image (Devinuwara Sri Vishnu Maha Devalaya in Sri Lanka) has been released into the public domain by its creator, අනුරාධ
2) Ancient Mandapa Pillars, Dondra 0682 by G41rn8 is licensed under CC BY-SA 4.0
3) Ancient Torana, Dondra 0676 by G41rn8 is licensed under CC BY-SA 4.0

References

1) Chutiwongs, N., Prematillake, L. and Silva, R., 1990. Paintings of Sri Lanka: Devinuvara. Colombo, Sri Lanka: Archaeological Survey of Sri Lanka and Central Cultural Fund. pp.35-36
2) Goonatilake, S., 2010. Introduction: Inventing Archaeology: The Tourist Board's "Ramayana Trail"

3) Paranavitana, S., 1933. The Tamil inscription on the Galle Trilingual Slab. Epigraphia Zeylanica (Vol. III). pp.331-341.
4) Sarma, B.S., 2007. History of Munneswaram Temple. Sri Sankar Publications. p.21.

5) Sudharmawathie,. J. M., 2011. Reign of King Parakramabahu ІІ: As Evident From The Devinuwara Slab Inscription.
6) The Gazette of the Democratic Socialist Republic of Sri Lanka. No: 1597. 8 April 2009. p.446.

7) Vikramaratne, I., 2015. Pauranika Sthana Ha Smaraka: Matara Distrikkaya (In Sinhala). Archaeological Department of Sri Lanka. ISBN:955-9159-34-8. pp.6-7.

Location Map

This page was last updated on 9 June 2022
For a complete tourist map follow this link: Lankapradeepa Tourist Map

A short note for local school students

දෙවිනුවර උපුල්වන් දේවාලය

දෙවිනුවර උපුල්වන් දේවාලය ශ්‍රී ලංකාවේ මාතර දිස්ත්‍රික්කයෙහි දෙවුන්දර පිහිටි පුරාණ දේවාලයකි.

ඉතිහාසය

ජනප්‍රවාද අනූව මෙම ස්ථානයෙහි ඉතිහාසය ඉන්දියානු රාමායනයෙහි විස්තර වන මිත්‍යා චරිත ද්විත්වයක් වන රාම හා රාවණා සමග සම්බන්ධ වේ. ප්‍රාදේශීය වැසියන්ගේ විශ්වාසය අනූව රාම හා රාවණා අතර යුද්ධය ඇතිවූයේ මෙම ප්‍රදේශයේ වන අතර ඊට ආසන්නව පිහිටි වඳුරුදෙණිය හා රාස්සදෙණිය යනු ඔවුන් දෙදෙනා කඳවුරු බැඳි ස්ථාන වේ. කෙසේනමුදු රාමායනයෙහි සත්‍යතාවය මතබේදාත්මක වන බැවින් වර්තමානයේදී එය මිත්‍යාවක් ලෙස බැහැර කෙරේ.

ක්‍රි.ව. 7වන සියවසේදී දප්පුල නම් කුමාරයෙකු විසින් කිහිරැළි පිරිවෙණ නමින් මෙහි විහාරයක් ඉදිකල බව මහාවංශය සඳහන් කරයි. දාපළුසෙන් රජු විසින් මෙම ස්ථානයෙහි මුහුදේ පාවී ආ සඳුන් ලීයෙන් කල උපුල්වන් දේව ප්‍රතිමාවක් පිහිටවූ බව 15වන සියවසට අයත් සිංහල කාව්‍යයක් වන පැරකුම්බා සිරිත ද සඳහන් කරයි. කෙසේනමුදු දෙවිනුවර යන නාමය අනුරාධපුරය, මහියංගනය, මැදිරිගිරිය හා කැළණිය සමග පළමුව දැකගත හැකිවන්නේ 12වන සියවසට අයත් නිශ්ශංකමල්ල රජුගේ ශිලා ලේඛනයක වේ. 13-14වන සියවස් වලදී රජවරුන් කිහිපදෙනෙකු [2වන පරාක්‍රමබාහු (ක්‍රි.ව. 1234-1269) වැනි] විසින් දෙවිනුවර විහාර කර්මාන්ත කරවූ බව මහාවංශය හෙළිකරයි.

දිවයිනෙහි දකුණු කෙළවර පිහිටි දෙවිනුවර ක්‍රි.ව. 13-15 සියවස් වලදී වැදගත් වාණිජ තොටක් වූ අතර සමෘධිමත් වෙළඳ මධ්‍යස්ථානයක් වශයෙන්ද කීර්තිය උපයාගෙන තිබුණි. තෙනවරෙයි නයනාර් වන්දනය පිණිස චීනයේ සිට ශ්‍රී ලංකාවට පඬුරු එවූ බව ගාල්ල ත්‍රෙෙයිභාෂික ශිලා ලේඛනය හෙළිකරයි. සෙනරත් පරණවිතාන මහතාගේ මතය අනූව තෙනවරෙයි යනු සිංහල දෙවිනුවර දැක්වීමට යොදන දෙමළ ආකාරය වේ.

16වන සියවසේ ආරම්භය වන විට පෘතුග්‍රීසින් ශ්‍රී ලංකාවට පැමිණ තිබුණි. වර්ෂ 1588දී තෝමේ ද සූසා ප්‍රමුඛ පෘතුග්‍රීසි හමුදාවක් විසින් දෙවිනුවර වනසා ඒ මත පල්ලියක් ඉදිකරන ලදී. මේ සමයේදී උපුල්වන් දෙවි විෂ්ණු දෙවි බවට පරිවර්තනය වී තිබිණි. 2වන රාජසිංහ (ක්‍රි.ව. 1635-1687) විසින් පෘතුග්‍රීසින් මාතරින් පලවා හැර වත්මන් විෂ්ණු දේවාලය දෙවිනුවර ඉදිකරන ලදී.

පුරාවිද්‍යා ස්මාරක ස්ථානය

දෙවිනුවර ප්‍රාදේශීය ලේකම් කොට්ඨාශයට අයත් උපුල්වන් දේවාල පරිශ්‍රය හා ඊට අයත් පුරාණ ගොඩනැගිලි හා සිංහාසන දේවාල පරිශ්‍රයේ වූ අනෙකුත් පුරාවිද්‍යා ශේෂයන් 2008 අප්‍රේල් 8වන දින ප්‍රකාශයට පත් රජයේ ගැසට් නිවේදනය මගින් ආරක්ෂිත පුරාවිද්‍යා ස්මාරක ලෙස නම් කොට ඇත.